Door Martin Schepers.
Als ik dit stukje schrijf, zitten wij net voor de kerstdagen van 2024, en hebben wij alle boodschappen voor de komende feestdagen inmiddels in huis. Onder het genot van een kop warme chocolade melk, met slagroom uiteraard, en op de achtergrond de muziek van de Top2000, ben ik over de 1e helft van het seizoen 2024 – 2025 aan het nadenken hoe het eigenlijk verlopen is. Ja zo snel gaat het allemaal. Voor mij is dit het 2e seizoen dat ik trainer/coach van dames 1 ben. Het afgelopen seizoen hebben wij ons op een knappe manier weten te handhaven in de 3e divisie, en voor dit jaar is dit ook min of meer de doelstelling van ons team.
Dit seizoen heeft de Nevobo het aantal teams in de poules terug gebracht naar 10, waardoor de meeste teams minder wedstrijden hoeven te spelen dan de afgelopen seizoenen het geval was. In de laatste week van augustus zijn wij dan ook begonnen met de voorbereiding van het seizoen 2024 – 2025, een week eerder dan de rest van onze teams. De samenstelling van ons team was iets anders dan dat het afgelopen seizoen het geval was. Lyanne was bij ons team gevoegd, en Marit en Janice spelen dit nieuw seizoen in dames 2.
Er werd weer lekker fanatiek getraind, en op donderdag 12 september stond de 1e wedstrijd al op het programma. Ja dat was al vroeg in het seizoen. Het was echter geen competitiewedstrijd, maar een bekerwedstrijd tegen Olhaco uit Hoogeveen. Een mooi moment om te kijken hoe wij er op dat moment voor stonden, qua volleybal en conditie. Deze wedstrijd wisten wij te winnen met 3-0, en het ging best wel goed. We waren dus goed bezig, en wij hadden natuurlijk nog even de tijd om ervoor te zorgen dat wij fit en getraind aan de competitie konden beginnen.
Op zaterdag 5 oktober was het dan eindelijk zover, de 1e competitie wedstrijd stond op het programma, en wel tegen Volco uit Ommen. Dit zou, achteraf gezien, een hele bijzondere en vreemde wedstrijd worden. De tribune was weer lekker gevuld met onze trouwe supporters, en wij hadden er erg veel zin in. Wij begonnen de wedstrijd scherp, en enthousiast, zoals ik gewend was bij de thuis wedstrijden, en het liep als een trein. Volco had niets in te brengen, en al gauw keek Volco dan ook tegen een grote achterstand aan. Maar…………. toen sloeg het noodlot toe. Floor probeerde een bal, in de buurt van de scheidsrechters stoel, te redden, maar verdraaide haar knie bij deze actie. Tenminste zo leek het. Ze schreeuwde het uit van de pijn, en toen wist ik zelf al dat het foute boel was. Ze had erg veel pijn in haar knie, en kon deze dan ook niet bewegen. Uiteindelijk werd zij, met de hulp van diverse mensen, naar de kleedkamer gebracht en zou de dokter of ziekenhuis gebeld worden. Maar ja, hoe ging de rest van het team hiermee om? En zou Volco kunnen profiteren van deze tegenslag? Dat zie je namelijk wel vaker gebeuren. Het team die een tegenslag te verwerken krijgt door een blessure, of wat dan ook, is dan psychisch even het spoor bijster, en moet dan even resetten. In ons geval vroeg ik dan ook een time-out aan, en kregen wij alle tijd van de scheidsrechter om deze tegenslag te verwerken. Maar de wedstrijd ging natuurlijk verder. Wij hadden inmiddels zo’n grote voorsprong opgebouwd, die gaven wij dan ook niet meer uit handen. Deze set werd met maar liefst 25-7 door ons gewonnen. Maar dan de 2e set, hoe zou deze verlopen? Hoe stond het met onze mindset? Immers de meesten waren, onbewust, toch nog met de blessure van Floor bezig. Maar in deze set gingen wij op dezelfde voet verder als de 1e, en er werd goed en geconcentreerd gespeeld. Volco kon dus niet profiteren van onze tegenslag, en ook deze set wisten wij te winnen met 25-8. In de tussentijd werd er wel steeds gevraagd hoe het met Floor was, maar er was nog niets bekend. Uiteindelijk hebben wij de wedstrijd met 4-0 gewonnen, en waren de eerste 5 punten binnen. Inmiddels hadden wij begrepen dat Floor niet terecht kon op de spoedeisende hulp van het ziekenhuis, en moest zij de maandag erop een afspraak maken bij haar huisarts.
Dus wij moesten het de komende wedstrijden zonder Floor doen. Dat betekende dat ik moest schuiven met mijn aanvallers, en ik besloot dan ook om Lyanne op de passer/loper positie te zetten, in plaats van op de midden positie. Wij hadden dit even overlegd met elkaar, en Lyanne vond het prima. Mocht het zo zijn dat het op de midden positie niet goed zou gaan, dan kon ik altijd Lyanne nog op deze positie inzetten. Dus we waren wel flexibel wat dat betreft.
De volgende wedstrijd die op het programma stond, was Set Up uit IJsselmuiden. Een “oude” bekende van de afgelopen seizoenen. Maar wel een uitwedstrijd. Bij deze wedstrijd kon ik niet beschikken over een “fitte” selectie. Floor was natuurlijk uitgeschakeld, maar Danique was ook geblesseerd aan haar duim, en Manon, onze libero, was ziek. Daarom was ik genoodzaakt om Laura als “libero” in te zetten in plaats van de positie van spelverdeling. Dit was een hele omzetting voor ons team, en met name in de organisatie als het op verdedigen aan komt. Ik realiseerde mij wel dat ik een groot risico nam, door Laura als libero in te zetten. Maar goed, soms moet je keuzes maken, en maar kijken hoe het ging verlopen. Nou en het ging dus prima. Laura deed het uitstekend op haar nieuwe positie, en Demi wist haar draai in deze wedstrijd ook wel te vinden. Verdedigend stond het als een huis, en onze aanvallers konden naar hartenlust aanvallen. Ook de belangrijkste aanvaller van IJsselmuiden kon niet echt tot scoren toekomen, en wij hadden haar blokkerend aardig in de tang. Resultaat van al dit goede nieuws was dat wij deze wedstrijd winnend wisten af te sluiten met 0-4. Wederom 5 punten, en erg goed gespeeld door iedereen. Dit was een mooie opsteker voor ons, en de uitslag was meer dan terecht.
Tijdens de reguliere competitiewedstrijden, zijn er natuurlijk ook nog eens de bekerwedstrijden. De “voorrondes” hadden wij overleefd, en inmiddels zaten wij in de “knock-out” fase van deze wedstijden. Op donderdag 17 oktober moesten wij tegen de dames van de Bevers spelen. Dit was een dames team die uitkomt in de Promotieklasse. Dus dat moest te doen zijn, op papier. Maar de werkelijkheid was vaak toch iets anders. Onderschatting? Daar moet je voor waken dat dat niet gaat gebeuren. Ik had deze wedstrijd ook wat dames op andere posities laten spelen. Reden is dat je, naar mijn idee, aanvallers in principe op 2 posities in moet kunnen zetten. Denk hierbij in het geval als er blessures zijn o.i.d. Dat ging in principe wel prima. De 1e set wisten wij vrij gemakkelijk te winnen, maar de 2e set werd verloren. Toen in de 3e set iedereen toch maar weer op hun “eigen” positie laten spelen, en dit kon je direct terug zien in ons spel. Het ging als vanouds, en de 3e en 4e set wisten wij ook te winnen. 1-3 winst dus. Wij waren doorgedrongen tot de 1/8 finale van het bekertoernooi. Dat was ook weer een mooi resultaat.
Van de resterende 6 competitie wedstrijden wisten wij er 4 te winnen, en 2 wedstrijden hadden we dan ook verloren. Dit betekent dan ook dat wij op dit moment op een keurige 3e plaats in de poule staan. 2 punten achterstand op de nummer 2, en 4 punten achterstand op de nummer 1. Dit zijn achterstanden die, wat mij betreft, wel te overbruggen zijn. Je hebt het uiteindelijk allemaal nog in “eigen hand” zoals men dat altijd zo mooi zegt. Dus ik ben als trainer/coach meer dan tevreden op dit moment. Vooral in de wetenschap dat wij de uitwedstrijden nu ook weten te winnen, wat het afgelopen seizoen wel anders was. Inmiddels is Floor ook weer bij onze wedstijden aanwezig, wat wij allemaal ook erg plezierig vinden. Mentale ondersteuning is altijd goed.
Op dinsdag 17 december hebben wij in onze eigen sporthal de 1/8 finale van het bekertoernooi afgewerkt, en wel tegen Flash uit Nieuwleusen. Ook deze wedstrijd gewonnen met 3-1, wat betekent dat wij inmiddels doorgedrongen zijn tot de kwart finales. Op dinsdag 14 januari spelen wij in Nieuwleusen tegen Dames 2 van Flash. Dus wie weet hoever wij in het beker toernooi zullen komen.
Al met al gaat het tot nu toe mooi, en rest mij alleen nog maar om iedereen een fijne feestdagen toe te wensen, en we zien elkaar in 2025 op wat voor manier dan ook in de sporthal.
Groetjes,
Martin